หวังผู้อ่านทุกท่านได้พบกับเนื้อหาน่าสะสมใจในตอนพิเศษนี้ของเราที่เต็มไปด้วยเรื่องราวที่น่าตื่นเต้นและน่าขนลุก! ไม่ว่าจะเป็นคดีลึกลับที่เกิดขึ้นในบ้านหรูคนหนึ่งบนทำเลอันเงียบสงบของดอนเมือง กรุงเทพฯ หรือเรื่องราวเหนือธรรมชาติที่มีกำลังในการผลักดันให้คุณประหลาดใจอย่างแท้จริง เรามีทุกอย่างไว้ให้ท่านได้เข้าถึงและนำเสนอในรูปแบบของ “108 เรื่องหลอน” ในพ็อดคาสต์ตอนที่ 160 เพื่อทุกท่านค้นพบความสนุกและความตื่นเต้นในทุกๆ นาทีของการฟัง!
เนื้อหาที่ครอบคลุมในบทความ
H1: บ้านหรูคนอยู่หลอน (ดอนเมือง กรุงเทพฯ) – ความลึกลับอันน่าตื่นเต้น
หัวข้อหลักของเรื่องนี้จะเป็นการเล่าเรื่องราวของบ้านหรูที่อยู่บนดอนเมืองในกรุงเทพฯ ที่เป็นที่พักอันร่มรื่นแต่เร้นร้าย ของบุคคลที่เข้ามาอยู่ในบ้านนี้ สิ่งเหล่านี้จะเป็นเรื่องราวคดีลึกลับที่คุณไม่ควรพลาด!
H2: คดีลึกลับในบ้านหรู
เรื่องราวนี้จะไปสู่ความลึกลับของบ้านหรูคนนี้ ที่เกิดเหตุการณ์ลึกลับที่คนในยามนานาไปทำความรู้จักกันในทุกสถานการณ์ อาจมีเหตุผลในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ด้วย
H3: พลิกผันทางธรรมชาติ
ในส่วนนี้ของเรื่อง เราจะสำรวจเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติและการพลิกผันที่ไม่คาดคิดที่เกิดขึ้นในบริเวณบ้านหรูนี้ ความลึกลับของธรรมชาติจะนำคุณเข้าสู่โลกที่คุณไม่เคยคาดคิด!
H4: ค้นพบความลึกลับเอียงเข้าไป
ในส่วนนี้ เราจะไปสำรวจความลึกลับที่อาจถูกซ่อนอยู่เบื้องหลังบ้านหรูคนนี้ อาจมีสิ่งเหล่านี้ที่คุณคาดเดาไม่ถึงเลย!
H2: 108 เรื่องหลอน PODCAST EP.160 – ความตื่นเต้นที่ไม่หยุด
ในตอนพิเศษ “108 เรื่องหลอน” ที่เล่าในพ็อดคาสต์ตอนที่ 160 เราจะนำคุณเข้าสู่โลกของความหลอนและความตื่นเต้นที่ไม่มีที่สิ้นสุด ทุกเรื่องราวในพ็อดคาสต์นี้จะทำให้คุณตะลึงไปกับความเข้าใจที่ลึกลับและความท้าทายที่รออยู่ข้างหน้า
เริ่มต้นการฟังและค้นพบ
เมื่อคุณพร้อมแล้ว อย่ารอช้า! ไปฟังพ็อดคาสต์ตอนที่ 160 ของ “108 เรื่องหลอน” ที่จะพาคุณเข้าสู่โลกของความลึกลับและความตื่นเต้นที่ไม่มีที่สิ้นสุด คุณสามารถเข้าถึงเนื้อหาทุกอย่างผ่านลิงก์ด้านล่างนี้:
คำถามที่พบบ่อย
Q1: คำถามที่ 1 สามารถฟังผ่านแพลตฟอร์มไหนได้บ้าง?
A: คุณสามารถฟังความลึกลับและความตื่นเต้นจาก “108 เรื่องหลอน” บนแพลตฟอร์มหลายแห่ง เช่น Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts เป็นต้น
Q2: สิ่งที่คุณจะได้รับจากการฟังพ็อดคาสต์นี้คืออะไร?
A: คุณจะได้รับเรื่องราวที่น่าตื่นเต้นและน่าสะสมใจเกี่ยวกับเหตุการณ์คดีลึกลับที่เกิดขึ้นในบ้านหรูบนดอนเมือง และเรื่องราวเหนือธรรมชาติที่น่าทึ่งในพ็อดคาสต์นี้
Q3: ฉันสามารถแชร์เนื้อหานี้ให้เพื่อนได้หรือไม่?
A: แน่นอน! คุณสามารถแชร์ลิงก์ไปยังพ็อดคาสต์ตอนที่ 160 ของ “108 เรื่องหลอน” ให้กับเพื่อนๆ ของคุณเพื่อให้พวกเขาได้สัมผัสความตื่นเต้นเช่นกัน
Q4: การเข้าถึงเนื้อหานี้มีค่าใช้จ่ายหรือไม่?
A: ไม่เลย! เนื้อหาในพ็อดคาสต์ตอนที่ 160 ของ “108 เรื่องหลอน” เป็นเนื้อหาฟรีสำหรับทุกคนที่ต้องการฟังเรื่องราวที่น่าตื่นเต้นและความลึกลับ
Q5: มีเพิ่มเติมจาก “108 เรื่องหลอน” ในอนาคตไหม?
A: ใช่! “108 เรื่องหลอน” จะดำเนินการสร้างเนื้อหาใหม่ในอนาคตเพื่อความตื่นเต้นที่ไม่มีที่สิ้นสุด คุณสามารถติดตามข่าวสารเพิ่มเติมได้ที่เว็บไซต์หรือแพลตฟอร์มการ์ดเต็ม
บ้านหรูคนอยู่หลอน (ดอนเมือง กรุงเทพฯ) | 108 เรื่องหลอน PODCAST EP.160 [VIDEO]
“Credit & Special Thanks
เจ้าของเรื่อง : คุณหนุ่ย
แหล่งที่มา : สมาชิกเพจ 108 เรื่องหลอน
———————————————————
ติดต่อพวกเราได้ที่
Facebook Fanpage :
https://www.facebook.com/108horror.bkk
———————————————————
สงวนลิขสิทธิ์ Copyright ©All Right Reserved
———————————————————
#เล่าเรื่องผี #เรื่องหลอน #108เรื่องหลอน”
เนื้อหาของวิดีโอ บ้านหรูคนอยู่หลอน (ดอนเมือง กรุงเทพฯ) | 108 เรื่องหลอน PODCAST EP.160
เรื่องราวในวันนี้ครับ เป็นเรื่องราวของคุณหนุ่ย เรื่องที่คุณหนุ่ยเล่า ผมฟังเนี่ยมันเป็นเรื่องในตอนที่คุณหนุ่ย ได้รับงานพิเศษจากโรงพยาบาลให้มาดูแลผู้ป่วยท่านนึง ที่บ้านของผู้ป่วยคนนั้นเป็นเวลา เนื่องจากพยาบาลที่ดูแลผู้ป่วยคนนี้ที่เป็นงานประจำเนี่ย เอาดารากลับบ้านไปงานขาวดำที่ต่างจังหวัด หวยก็เลยมาออกที่คุณหนุ่ยในทันที แล้วความนิดนึงนะครับคุณผู้ฟัง หน่วยเค้าเป็นบุรุษพยาบาลของโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ซึ่งอย่างที่บอกไปก่อนหน้าเลยครับ หน่วยได้รับงานพิเศษ งานแบบนี้เนี่ย หากไม่จำเป็นก็ไม่ค่อยมีใครอยากจะรับกันเท่าไหร่นะ รู้ว่าตัวเองเนี่ยไม่สามารถเลือกผู้ป่วยได้ ขึ้นงานบริการแบบนี้ครับ ส่วนมากแล้วจะเป็น ผู้ป่วยติดเตียงทั้งนั้น แต่พี่ๆพยาบาลที่เขารับงานนอกแบบนี้จริงๆก็มีเหมือนกันนะครับ คือเขาอยากได้งานพวกนี้ ประวัติตัวเขาเองเนี่ยไม่อยากเข้ามาทำที่โรงพยาบาล การทำงานที่บ้านของผู้ป่วย มันอาจจะเป็นเรื่องสะดวกสำหรับพวกเขาก็ได้ แล้วบางท่านที่ไปทำงานแบบนั้นครับที่เรียกพยาบาลกันเนี่ย บางคนก็เป็นเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลเท่านั้น คือทางโรงพยาบาลเขาจะอบรมพิเศษเฉพาะทางให้กับการดูแลผู้ป่วยนอก สถานที่แบบนี้ ไม่ใช่วิชาชีพพยาบาลโดยตรงอะไรทำนองนั้น ตรงนี้ผมหมายเหตุนิดนึงนะครับคุณผู้ฟัง ตอนผมคุยกับเจ้าของเรื่องเนี่ย ด้วยตัวผมเองเนี่ยก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับงานพยาบาลเท่าไหร่มากนัก ผมอาจจะเรียกผิดเรียกถูกหรืออาจจะเข้าใจผิด ต้องกราบขออภัยไว้ที่นี้ด้วยนะครับ แล้วงานนี้ครับ จริงๆแล้วคุณหนุ่ยเองเขาก็ไม่อยากรับเลยนะครับ แต่ด้วยความที่ตัวคุณหนุ่ยเองในช่วงนั้นเนี่ยลางานบ่อย แล้วพอมีงานด่วนแบบนี้ครับ หัวหน้าก็เลยโยนงานมาที่คุณหนุ่ยซะอย่างนั้น โดยที่ไม่ได้ถามความสมัครใจคุณหนุ่ยเลย แต่คำเดียว ในตอนนั้นคุณหนุ่ยเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะครับ หัวงานนี้เนี่ยมันแค่ 3 วันเท่านั้น งาน 3 วัน แต่นอนค้างที่บ้านของผู้ป่วยเพียงแค่ 2 วันเท่านั้น คุณหนุ่ยจึงยอมทำงานแทนที่พี่พยาบาลคนนั้น คนที่เขาลากลับต่างจังหวัดแต่โดยดี ในวันที่เริ่มงานครับ หน่วยไปถึงหน้าบ้านของผู้ป่วยในตอนเช้า เพิ่งพอไปถึงเนี่ยก็มีป้าแม่บ้านมาเปิดประตูให้ บ้านหลังนี้ครับ ต้องบอกว่าเจ้าของเนี่ยน่าจะเป็นเศรษฐีแล้วก็เป็นคนมีฐานะ รั้วพื้นที่โดยรอบบ้านค่อนข้าง จะกว้างมากครับ แต่บรรยากาศภายในบ้านเนี่ย มันดูวังเวงยังไงชอบกล บ้านหลังใหญ่ แต่แทบจะไม่มีคนอยู่เลย ตอนนี้คุณหนุ่ยเดินเข้าบ้านมาเนี่ย คุณหนุ่ยเห็นเพียงแค่ป้าแม่บ้าน กับคุณลุงคนนึงที่กำลังล้างบ่อปลาอยู่ ถ้าแม่บ้านเขาก็เดินพาคุณเข้าไปในบ้านแล้วก็มุ่งตรงไปที่ห้องของผู้ป่วยคนนั้น คนที่คุณหนุ่ยเองต้องมีหน้าที่ดูแลตลอด 3 วันนี้ ภาพแรกที่คุณหนุ่ยเห็นก็คือชายชราสูงอายุ ร่างกายผอมแห้งและก็ ติดเตียง ที่ ของผู้ป่วยคนนี้ครับ มีทั้งสายน้ำเกลือ เครื่องวัดชีพจร คือมีสายรุงรังอยู่รอบเตียงเลยครับคุณผู้ฟังเหมือนเป็นผู้ป่วย เตียงที่จำเป็นจะต้องเฝ้าระวัง การอยู่ตลอดเวลา แต่ตอนที่คุณหนุ่ยไปถึงเนี่ยคุณหนุ่ยเขาก็สวัสดีแล้วก็ทักทายแนะนำตัวตามปกติ ซึ่งหลังจากที่คุณหนุ่ยพูดจบ ลุงคนไข้คน แกก็ลืมตาเพิ่มขึ้นมามองหน้าคุณหน่อย น้องจะพูดใส่หน้าคุณหน่อยด้วย เสียงที่แหบแห้งว่า ออกไป ในตอนนั้นคุณหนุ่ยเองก็งงเลยครับ ตัวเองน่ะผิดอะไร แค่เข้ามาแนะนำตัวเท่านั้น ถึงป้าแม่บ้านเขาก็พูดกับคุณลุงคนนั้นนะครับ ป้าเขาพูดไปว่า คุณปู่คะ น้องเขามาทำงานแทนคุณศรี 3 วัน บุญศรีกลับไปทำธุระต่างจังหวัด ซึ่งกรุงศรีที่ป้าเขาพูดถึงเนี่ย ก็คือ ของพี่พยาบาลคนที่ดูแลคุณลุงเป็นประจำนะครับ และพอป้าเขาพูดจบเนี่ย คุณลุงคนไข้แกก็หลับตานอนต่อเลย แล้วป้าแม่บ้านแกก็หันมาคุยกับคุณหนุ่ย บอกคุณหนุ่ยว่าอย่าคิดมาก คุณปู่แกเป็นแบบนี้แหละ เธอชอบไล่คนอื่นให้ออกจากห้อง เหมือนว่าแกขี้รำคาญอะไร แถมป้าแม่บ้านก็ยังบอกอีกนะครับ ว่าให้คุณหนุ่ยทำตามหน้าที่ของตัวเองได้เลยส่วน พักของคุณหนุ่ยตลอด 3 วันนี้ก็คือห้องข้างๆ ห้องข้างๆของคุณลุงผู้ป่วยเนี่ย แล้วป้าแกก็พาคุณหนุ่ยเดินไปดูที่ห้องพักครับ กูมันก็เหมือนกับห้องพักทั่วไปเลยแค่อยู่ ติดกับห้องผู้ป่วยเท่านั้น ไม่ได้มีอะไร และหน้าที่ตลอด 3 วัน ของคุณหนุ่ยในงานนี้ครับ ก็คือดูแลผู้ป่วยตามเวลา ตรวจวัดชีพจรความดัน ดูแลเรื่อง ดูแลเรื่องความสะอาด และข้อความเรียบร้อยต่างๆนานา ก็แค่นั้นเองจริงๆครับคุณผู้ฟังมันไม่ได้มีอะไรยากเลย งานพวกนี้เนี่ย มันก็เป็นงาน คติที่คุณหนุ่ยทำเป็นประจำอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่แล้ว แค่มันเปลี่ยนสถาน สถานที่เท่านั้นเอง ในเย็นวันนั้นครับ ตอนนี้คุณหนุ่ยเดินเข้าไปห้องของคุณลุงคนไข้เพื่อวัดความดัน ลุงคนไข้คนนั้นเขาก็พูดคำเดิมเลยครับ พูดคำว่าออกไป คุณหนุ่ยเองก็พยายามใจดีสู้เสือนะครับ บอกคุณลุงแกไปว่า ผมขอวัดความดันแป๊บเดียว แล้วพอพูดแบบนั้นครับ คุณลุงแกก็พูดสวนขึ้นมาอีก เล็กออกไป หนุ่ยเองถึงกับเอียงคอด้วยความสงสัยเลย เล็กคือใคร หรือคุณลุงแกจะจำชื่อคุณหนุ่ยผิดหรือเปล่า หรือคำว่าเล็กเนี่ยคือชื่อของป้าแม่บ้าน คุณหนุ่ยก็เลยบอกลุงแกไปครับ ว่าผมชื่อหนุ่ย และปั้นเล็กเนี่ย น่าจะกำลังทำความสะอาดบ้านอยู่ ในตอนนั้นคุณหนุ่ยเขาคิดแบบนั้นจริงๆนะครับ และในขณะที่พูดไปเนี่ย ลุงคนไข้ เขาตาขวางแล้วก็พยายามเหลืองตาไปมา ความรู้สึกของคุณหนุ่ยในตอนนั้นเนี่ยคือมันเย็นวูบที่ต้นคอ เหมือนคำว่าด้านหลังของคุณหนุ่ยตอนนี้เนี่ย มีใครสักคนกำลังยืนอยู่ ความรู้สึกแบบนั้นเนี่ยคุณหนุ่ยเขาก็เลยหันขวับใน ปรากฏว่าหลอดไฟที่ด้านหลังคุณหนุ่ยที่มันเป็นหลอดขดๆบนฝ้าเพดาน มันกระพริบไปมา เหมือนกับว่าไฟมันกำลัง แล้วพอคุณหนุ่ยหันกลับมาที่ลุงคนไข้อีกที ลุงแกก็หลับตาไปแล้วครับ ปล่อยให้คุณหนุ่ยยืนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ หนูเองก็คิดนะครับ หรือมันจะเป็นเพราะว่าความ ที่ทำให้คุณหนูคิดไปเองคนเดียวหรือเปล่า ในกลางดึกของคืนวันนั้นครับ ในขณะที่คุณหนุ่ยนอนหลับไปแล้ว หนุ่ยเองก็ได้ยินเสียงแปลกๆดังขึ้นมาจากข้างห้อง มันดังมาจากห้องของคุณลุงคนไข้ เสียงนะเนี่ยมันก็คือ เสียงสวดมนต์ รายการสวดมนต์ของคุณลุงคนไข้มันไม่ใช่บทสวดมนต์ที่คุณหนุ่ยคุ้นเคยเลยแม้แต่น้อย วันคล้ายกับเสียงสวดมนต์ภาษาเขมร พืชสวนเป็นจังหวะที่ดูฉะฉานแล้วก็ดุดันมากๆ เสียงสวดมนต์ดูกระโชกโฮกฮากมากเลยครับ ผิดกับลักษณะที่คุณหนุ่ยเห็นคุณลุงเมื่อช่วงข้ามอย่างสิ้นเชิง คุณลุงเนี่ย เป็นผู้ป่วยติดเตียงที่เดินไปไหนมาไหนไม่ได้แล้ว แค่จะพูดเนี่ยยังพูดลำบาก ก็พูดได้ทีละคำ แล้วอยู่ๆ ทำไมคุณ ถึงสวดมนต์บทที่มันมีเสียงดังแบบนี้ได้ยังไงก็ไม่รู้ ในตอนนั้นคุณหนุ่ยเองก็สับสนครับ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ได้ยิน ก็ปล่อยผ่านไป คนในเช้าวันรุ่งขึ้น ช่วงเช้าที่คุณหนุ่ยเข้าไปวัดความดันแล้วก็ป้อนน้ำป้อนอาหารให้ กับคุณลุงคนไข้ ตอนที่เช็ดตัวครับ เพิ่งเห็นครับว่าคุณลุงเนี่ย ยันต์เต็มตัวไปหมด ซื้อสักตัวอะไรก็ไม่รู้ครับ สิงสารา อักขระต่างๆนานา คุณหนุ่ยก็ชวนคุณลุงคุย ลุงแกก็ไม่ยอมคุยด้วยอะไรเลย ทั้งๆที่เมื่อคืนเนี่ยคุณหนุ่ยได้ยินเสียงลุงแกสวดมนต์ภาษาเขมร เสียงดัง แล้วก็ดังซ้ำไปซ้ำมาอยู่นานครับ แต่ด้วยความที่คุณหนุ่ยต้องดูแลคนไข้ติดเตียง ปกติแล้วครับ สุขภาพของคุณลุงคนไข้อยู่ในเกณฑ์ดีเนี่ย อานนท์ค่านี่คุณหนุ่ยก็จะ ใส่ชีทเอาไว้ ไม้กับเป็น Report ครับ เดี๋ยววันไหนคนไข้จะต้องไปพบคุณ หมอตามนัด คุณหมอก็จะสามารถดูค่าต่างๆที่วัดไว้ในแต่ละวันได้ แล้วคุณหนูเองก็มาสังเกตได้ครับ ว่าพี่พยาบาลคนก่อนที่ดูแลคุณลุงเนี่ย ออกจากบันทึกไว้ถึงแค่ตอน 19:00 น เท่านั้น ซึ่งในช่วงดึกหลังจากนั้นเนี่ยจะไม่มี Report อะไรเลย มึงจะบอกว่ามันแปลกมันก็แปลกครับ จะบอกว่ามันไม่แปลกมันก็ไม่แปลก เพราะว่าเรื่องนี้เนี่ยมันแล้วแต่คุณหมอเจ้าของไข้ ไปโดยปกติแล้ว พยาบาลที่ดูแลคนไข้ ติดเตียงที่มีเครื่องวัดชีพจร หรือว่าคนไข้ที่ต้องเฝ้าระวังพิเศษเนี่ย เราจำเป็นจะต้องเข้ามาตรวจ อยู่ตลอดคืนครับคุณผู้ฟัง แต่เรื่องนี้ครับ มันเป็นเรื่องที่ ฉันรักคุณหนุ่ยมาก และในกลางดึกของคืนนั้นครับ หน่วยคิดว่ามันน่าจะเป็นเวลาเดิมกับเมื่อวานเลย ดูคุณหนูได้ยินเสียงคุณลุงสวดมนต์แบบเดิมอีกครั้ง เสียงสวดมนต์ที่ได้ยินเนี่ย มันก็เป็นเสียงสวดภาษาเขมรที่ถูกสวดอย่างดุดัน ไอ้หนึ่งคุณหนุ่ยเองก็อยากจะออกไปดูนะครับ อีกใจนึงเนี่ยคุณหนุ่ยเขาก็รู้ครับว่ามันไม่ใช่เรื่องของตัวเอง หรือว่าตอนนั้นมันบังเอิญครับ คุณหนุ่ยดันปวดเบา และก็ ออกไปห้องน้ำข้างนอกพอดี คุณนุ้ยเลยตัดสินใจลุกออก แล้วก็เดินตรงไปที่ห้องน้ำ และในขากลับระหว่างที่คุณหนุ่ยกำลังเดินกลับคุณหนุ่ยดันเห็นที่ประตูห้อง ของคุณลุงคนไข้เนี่ย ปิดไม่สน และเสียงสวดมนต์ที่คุณหนุ่ยได้ยินที่มันดังมากกว่าเมื่อวาน มันก็เป็นเพราะว่าเสียงมันดังลอด มาจากห้องประตูนี้นั่นแหละครับ ด้วยความสงสัยของคุณหนุ่ย คุณหนุ่ยเลยค่อยๆเดินย่องมองลอดผ่านช่องประตูที่ปิดไม่สนิทหน้าห้องของคุณลุงคนไข้ ประกวดวาดภาพตรงหน้าของคุณหนุ่ย คุณลุงคนไข้ที่กำลังสวดมนต์อยู่จริงๆ สวดด้วยน้ำเสียงที่เร็วมาก ภาพตรงหน้าเนี่ยคือคุณลุงแกเงยหน้าขึ้น พร้อมกับเอามือ ของข้างแหงนขึ้นฟ้า เหมือนทำท่าสวดบูชาอะไรสักอย่าง แล้วพอคุณหนุ่ยเห็นแบบนั้นคุณหนุ่ยก็ตกใจครับ หรือว่าคนไข้ติด ที่แทบจะขยับตัวไม่ได้ อยู่ๆลุกขึ้นมานั่ง มันเป็นเรื่อง หลังจากนั้นไม่กี่วินาที คุณลุงคนไข้แกก็หยุดสวด ก็ก้มหน้าพรึบลงมามองที่คุณหนุ่ย เห็นแบบนั้นแล้วก็สะดุ้งเลยครับ ไม่รู้ว่าคุณลุงจะรู้ตัวได้ยังไง ทั้งๆที่คุณ เองไม่ได้ส่งเสียงดังอะไรเลยด้วยซ้ำ แล้วพ่อคุณลุงรู้ตัวแบบนั้น คุณหนุ่ยเองก็รีบถอยห่างออกมาจากตรงนั้น พร้อมกับเดินกลับเข้าห้องแล้วก็ล็อคประตูห้องใน แต่เรื่องมันไม่ได้จบเพียงเท่านี้สิครับ ครัวคุณหน่อยได้ยิน เสียงสวดมนต์ของคุณลุงดังขึ้นมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ แล้วมันก็ดังพร้อมกับเสียงเหมือนกับคน น้ำเกลือลากไปลากมา เสียงมันดังขึ้นมาเรื่อยๆครับ คุณหนุ่ย แอบคิดในใจว่าคุณลุงแกเดินลากเสาน้ำเกลือออกมาจากห้องหรือเปล่า คิดแล้วคิด แต่มันก็ไม่น่าเป็นไปได้ครับ ประวัติคุณลุงแก ผู้ป่วยติดเตียงนี่ หลังจากนั้นครับ เสียงสวดมนต์แล้วก็เสียงลากเสาน้ำเกลือ มันก็ดังขึ้นมาที่หน้าห้องคุณหนุ่ย หนังคุณหนุ่ยเองต้องหันหลังกลับไปมองที่ประตู ทุกอย่างเบื้องหน้ามันเงียบสง ของคุณลุง พร้อมกับดวงตาข้างนึงมองลอดเข้ามาในห้อง อยากดูผ้าม่านที่บานเกล็ด เสียงของคุณลุงคนไข้แกพูดขึ้นมาว่า เหล็กยา ดวงตาสีแดงกล่ำดวงนั้นที่มันมองลอดเข้ามาเนี่ย มันเหมือนคนไม่ได้นอนครับ คือมันมีเส้นเลือดฝอยที่ตาเยอะจนตาแดงไปหมด แล้วคุณลุงแกก็พูดเล็กอย่า พูดอยู่แบบนั้นครับ แล้วก็ น้ำเกลือไปมาอยู่ที่หน้าห้อง ในตอนนั้นคุณหนุ่ยเองก็ทั้งกลัวและก็ทั้งหลอน ไม่กล้าที่จะออกไปดูด้านนอก ไอ้หนึ่งเนี่ยคุณหนูเองก็แอบ ว่าคุณลุงแกเสียไปแล้วหรือเปล่า ใจหนึ่งเขาแย้งตัวเองครับ ก็มันไม่น่าเป็นไปได้ ผู้ ติดเตียงเนี่ยจะเดินลากเสาน้ำเกลือมาทั่วบ้านแบบนี้ คุณหนุ่ยได้ยินคุณลุงพูดแบบนั้นอยู่ประมาณ 30 นาทีครับคือเดินลาก ไปลากมาแล้วก็พูดเล็กยาเล็กยา เหมือนลุงแกกำลังห้าม สักคนครับ และหลังจากนั้นเนี่ย คุณลุงแกก็เดินเข้าห้องไป เสียงลากเสาน้ำเกลือเนี่ย มันค่อยๆดังลากผ่านหน้าห้องคุณหน่วย กลับไปที่ห้องของคุณลุง แล้วคุณลุงแกก็ไม่ได้อยู่เท่านั้นนะครับ เหมือนกับแกไปนั่งสวดมนต์เป็น ภาษาเขมรต่อ สักพัก แกก็เงียบไป จากนั้นทั้งคืนเนี่ยคุณหนุ่ยเองเขาก็ไม่ได้นอนเลยนะครับ คือใจนึงก็กลัว ไปหนึ่งก็ผวากับดวงตาคู่นั้นให้ตัวเองเจอ คนในช่วงเช้าเนี่ย เวลาที่คุณหนุ่ยจําเป็นจะต้องเข้าไปวัดความดันและก็ให้ยาก่อนอาหารกับคนไข้ คุณหนูเองก็ไม่ได้เข้าไปนะครับ รอป้าแม่บ้านเอาอาหารมาก่อนแล้วก็จะเดินเข้าไปพร้อมคุณป้า ในตอนที่ป้าแม่บ้านเขาถามคุณหนุ่ยครับ ว่าให้ยาคุณปู่แล้วหรอ หนูเองก็ส่ายหน้า ผมก็บอกป้าแกไปว่าเดี๋ยวเข้าไปพร้อมกันเลย บอกตรงๆ เมื่อผมกลัว ความเป็นมาเขาก็หันมาถามครับ ว่ากลัวอะไร หน่วยเองก็เลยบอกไปครับ ว่าเมื่อวาน ประตูห้องของคุณลุงคนไข้ มันปิดไม่สนิทคุณลุงแกก็เลยออกมาเดินสวดมนต์อยู่หน้าห้องทั้งคืนเลย เท่านั้นแหละครับ ป้าแกถึงกับหยุดเดิน แล้วก็หันหน้ามาถามคุณหนุ่ยว่า ตัวคุณเองได้เดินออกมาหรือเปล่า หรือว่าให้คุณปู่สัมผัสถูกตัวหรือเปล่า ป้าแกพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังแล้วก็เหมือนกับเป็นเรื่องใหญ่มากเลยนะครับ หนุ่ยเองก็บอกป้าแกไปคำว่าเปล่า เมื่อคืนเนี่ยผมเองล็อคประตูห้อง แกก็เดินไปเดินมาอยู่แบบนั้น แต่ก็กลับเข้าห้องไป หนุ่ยเองก็ถามป้าแกไปนะครับว่ามีอะไรหรือเปล่า แต่ป้าแม่บ้าน ปฏิเสธครับ เหมือนคำว่าแกไม่อยากจะพูดเรื่องนี้ ป้าจะบอกว่าอยากรู้อะไรเนี่ยก็ไปถามพยาบาลศรีเอาเอง แต่มีหน้าที่แค่ทำอาหารและก็ทำ ความสะอาดบ้านเท่านั้น ไม่ได้มีหน้าที่เกี่ยวกับคุณปู่ ดูป้าแกพูดเหมือนแกโกรธคุณหนุ่ยครับทั้งๆที่คุณหนุ่ยเองเนี่ยไม่ได้ทำผิดอะไรเลย แปลกดีเหมือนกัน ในวันนั้นครับ มันเป็นวันที่คุณหนุ่ยต้องทำงานอยู่ที่บ้านหลังนี้ สุดท้าย เวลา 18:00 น เนี่ยมันเป็นเวลาที่ ต้องเปลี่ยนการกับพี่พยาบาลคนนั้น คนที่เขากลับ ไปธุระที่บ้าน ต่างจังหวัดนั่นแหละ หนุ่ยทำได้ดีครับว่าวันนั้นทั้งวันเนี่ย คือใจ ใจจ่อเวลา 18:00 น มากๆ คนท้ายที่สุดครับ เวลา 5 โมงกว่า มีพยาบาลที่ดูแลคุณลุงคนไข้เนี่ย แกก็กลับมาถึง ที่ทักทายกันเป็นที่เรียบร้อยพี่เขาก็ถามนะครับว่าเรียบร้อยหรือเปล่า ซึ่งคุณหนุ่ยก็รายงานไปครับว่าทุกอย่าง ปกติ แล้วก็ กลับบ้านเลยไม่ได้ถามแล้วก็ไม่ได้ สนใจเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนด้วยนะครับ กูไม่ได้สนใจเลยรู้แต่ว่าตอนนั้นยัง จะกลับบ้านมากๆ เวลามันผ่านไปครับคุณผู้ฟังน่าจะประมาณ 3 เดือนได้ หนุ่ยเห็นพี่พยาบาลที่ชื่อสีเนี่ยกลับมาทำงานที่โรงพยาบาลอีกครั้ง ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นเขาเลยนะครับ ก็แน่นอน คือเขาไปทำงานอยู่ที่บ้านคุณลุงคนไข้ตลอดเวลา และณปัจจุบันครับคือคุณหนุ่ยทำงานอยู่ที่ชั้น 3 พี่พยาบาลที่ชื่อสีเนี่ย จะทำงานอยู่ที่หอชั้น 4 ไปอยู่คนละวอร์ดกัน แต่ตอนพักเที่ยงของวันนึงครับ คุณหนุ่ยแล้วก็พี่เขาก็ได้มีโอกาสนั่งทานข้าวใกล้ๆกัน คุณหนุ่ยเอง ทักทายแกไปครับ หน่วยถามแกไปว่าพี่ไม่ได้ดูแลคุณ ผู้ป่วยที่บ้านหลังนั้นแล้วหรอ แล้วพอถามไปแบบนั้นครับ พยาบาลเขาก็จำได้ครับ ครัวคุณหน่อยเนี่ยคือคนที่ไปทำงานแทนแก 3 วันเมื่อ 3 เดือนก่อน แกบอกว่าไม่น่า คือหน้าของคุณหนุ่ยเนี่ยคุ้นๆ แกจำไม่ได้ว่าเจอคุณหนุ่ยที่ไหนมาก่อน โดยพี่พยาบาลเขาก็เล่าให้คุณหนุ่ยฟังครับ ว่าเหตุผลที่ไม่ได้ไปทำงานที่นั่นเนี่ย คือคุณลุงคนไข้แกเสียแล้ว แต่ก็เสียไปเมื่อไม่นานมานี้เอง ส่วนเหตุผลที่แกเสียเนี่ยก็คือคุณลุงแกอยู่ๆแกก็หลับไปเฉยๆเลย โดยที่คุณลุงแกไม่ได้มีอาการอะไรล่วงหน้าเลยด้วยซ้ำ แล้วพ่อคุณหนูเห็นพี่เขาเล่าให้ฟังเรื่องนี้เนี่ย หน่วยก็เลยเล่าเรื่องที่เจอเมื่อกลางดึกของคืนนั้นให้แกฟัง โดยพี่แกก็ถามคุณหน่อยครับ ถามเดียวกันกับป้าแม่บ้านของคุณลุงคนไข้คนนั้นเป๊ะเลย คือพี่จะถามครับว่าคุณหนุ่ยเปิดประตูออกมาดูหรือเปล่า หรือว่าถูกคุณลุงคนไข้สัมผัสถูกตัวหรือเปล่า คุณหนุ่ยเองก็เลยบอกไปครับว่าเปล่า แล้วคุณหนุ่ยก็ถามกลับไปครับว่าทำไมพี่ถามเหมือนป้าแม่บ้านที่บ้านหลังนั้นเลย พี่ต้องถามแบบนั้นเนี่ย เพราะว่าพยาบาลคนก่อนหน้า ก่อนที่พี่เขาจะไปทำงาน เคยได้ยินเสียงคุณลุงแกสวดมนต์แล้วก็เปิดประตูออกมาดู เปิดประตูออกมาดูคุณลุงคนใกล้แกก็มา จับตัวคือมาจับที่ไหล่ทั้ง แต่แกก็สวดมนต์อะไรก็ไม่รู้ใส่หน้าของพยาบาลคนนั้น และหลังจากนั้นไม่นานเนี่ย พยาบาลคนนั้นเขาก็เสีย ตรวจเหตุผลที่เสียเนี่ย นี่เขาได้ยินมาว่าพยาบาลคนนั้นเขาคลั่งอะไรก็ไม่รู้ อยู่ๆก็คลั่งร้องตะโกนโวยวายแล้วก็วิ่งออกไปที่ถนน ทำให้รถที่ขับผ่าน เขาชนที่ตัวแกอย่างจัง เสียคาที่เลย ตอนนั้นพ่อคุณหนุ่ยได้ยินแบบนี้ยิ่งฟังก็ยิ่งงงนะครับ มันจะเป็นไปได้ยังไง พี่พยาบาลเขาก็เลยบอกว่าเนื่องจากที่เขาทำงานอยู่ที่นั่นมานานเนี่ย ตัวเขาเองก็เลยสนิทกับป้าแม่บ้านของบ้านหลังนั้น ป้าแกเคยเล่าให้ฟังว่า ก่อนที่คุณลุงคนไข้จะไม่ยอมเดินเนี่ย ยังมีอาการเพ้อถึงฝา ของแกที่ชื่อเล็ก ผลคุณลุงคนไข้ แต่ชื่อใหญ่ และเขาก็เล่าต่อๆกันมาว่าทั้งคุณเล็กแล้วก็คุณใหญ่เนี่ย แกเป็นคนเล่นของมาก่อน แล้วพอเล่น งั้นเอาของที่ตัวเองเล่นเนี่ยไม่อยู่ ผมก็เลยเข้าตัว แล้วก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันแล้วก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรด้วย ทั้งคุณเล็กแล้วก็คนใหญ่เขาเกิดทะเลาะกันขึ้นมา แล้วก็ปล่อยของใส่กันเอง โดนคุณเล็กอ่ะเสีย แต่สิ่งไม่ดีไม่ดีทั้งหลายเนี่ย ย้อนกลับเข้ามาหาคุณใหญ่ เป็นตัวแกเองไม่ยอมเดินอีกเลย คุณลุงคนไข้ไม่ได้เดินไม่ได้นะครับ แต่แกไม่ยอมเดิน และก็ไม่ยอมพูด หุ่นเสียงสวดมนต์ดึกๆเนี่ย ว่ากันว่าแกปล่อยของออก คือคนที่มีวิชาพวกนี้มันจะร้อน ต้องคอยปล่อยของออกเรื่อยๆอะไรทำนองนั้น เรื่องนี้เนี่ยมันก็ไม่มีใครยืนยันได้เหมือนกัน หรือพี่พยาบาลเข้าฟัง ต่อๆกันมา ปัญหาหลักฐานยืนยันไม่ได้ และส่วนตัวคุณหนุ่ยเองก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งนะครับ แต่เรื่องที่คุณหนุ่ยเชื่อเนี่ย ก็คือเรื่องที่คุณหนุ่ยเห็นกับตา แต่คุณลุงคนไข้สวดมนต์ภาษาเขมรจริงๆ แล้วก็เดินลากสาวน้ำเกลือกลางดึกจริงๆ แปลก เรื่องราวของคุณหนุ่ยครับคุณผู้ฟังต้องบอกว่าพวกเรื่องของขลังวิชาอาคมพวกนี้เนี่ยมันเป็นเรื่องที่ผม ค่อนข้างจะสรุปยากเนาะ รั้วตัวผมเองก็มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้น้อย อย่างแรกเลยครับ หากคุณผู้ฟังท่านใดมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เนี่ย คุณมีความเห็นยังไงครับคุณคอมเมนต์แชร์เพื่อนๆฟังนิดนึงนะครับ ประสบการณ์ของคุณ อาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้ เรื่องของคุณลุงครับคุณผู้ฟังจากที่ผมฟังคุณหนุ่ยเล่านะ ผมคิดว่าคุณลุงเองเนี่ย น่าจะมองเห็นนะ หินฝาแฝดที่จากไปแล้วของแก และสิ่งที่แกกำลังพูดเนี่ยคือเล็กอย่าหยุดอย่าทำอะไรแบบนี้ ดูเหมือนกับลุงแกเขากำลังปกป้องคุณหนุ่ยหรือเปล่า คือคุณลุงเขาเห็น แล้วเขากำลังกีดกันหรือว่าห้ามฝาแฝดของเขา ไม่ให้ทำเรื่องไม่ดีกับคุณหนุ่ยอะไร อันนี้ผมคิดส่วนตัวนะความเป็นจริงเป็นยังไงผมต้องขอยกเอาไว้แล้วกันครับคุณผู้ฟัง อีกเรื่องหนึ่งก็คือเรื่องที่เขาสวดมนต์ตอนกลางคืนเนาะ เรื่องนี้เนี่ยผมเคยได้ยินเหมือนกันนะ แต่ไม่รู้ว่าเขาทำกันทุกวันหรือเปล่า ผมเคยได้ยินเหมือนกันครับว่าคนที่เขามีวิชาอาคมหรือว่ามีของไม่ดีเนี่ย มีของสายดำอะไรพวกนี้ เขาจำเป็นจะต้องปล่อยของออกครับ ช่วงเวลาที่มันมาถึงหรือว่าช่วงเวลาเหมาะสมเนี่ย เขาว่าจะปล่อยของออกไปคนไทยบางคนเขาเรียกของพวกนี้ว่าลมเพลมพัดนะครับคุณผู้ฟัง เหมือนวัดดวงใครตกดวงใครไม่ดีเนี่ย ของที่เขาปล่อยออกมันก็จะลอย ทำให้ชีวิตเราแย่ลงอะไรทำนองนั้น การ์ตูนเรื่องของคุณหน่อยที่คุณหนุ่ยเปิด เปิดประตูออกไปเนี่ย ผมคิดว่าถ้าคุณลุง ถูกตัวคุณหนุ่ยเนี่ย อาจจะมีปัญหาก็ได้นะ เหมือนประมาณว่าคุณลุงหาสื่อได้หาตัวได้อะไรประมาณนั้นครับ ของที่คุณลุงแกปล่อยออกเนี่ยมันอาจ แต่เข้ามาโดนคุณนุ้ยโดยตรงอะไร แบบนั้นก็ได้ แล้วคุณไม่ฟังเหรอครับ คิดยังไงกับเรื่องราวของคุณหนุ่ย ตัวคุณเอง คิดว่าคุณลุงแก ของแกจริงๆหรือเปล่า คุณคิดเห็นยังไงครับ Comment ลงที่ด้านล่างได้เลยนะครับ ผมและทีมงาน การตอบคุณ ข้อความอย่างแน่นอน และสำหรับวันนี้ครับคุณผู้ฟังผมขอบคุณมากๆนะครับที่ฟัง ไว้เจอกันใหม่ กับ 108 เรื่องหลอนใน EP ขอให้คืนนี้ เป็นคืนที่ดีนะครับ